σκέψεις ενός προσωρινά εγκλωβισμένου ηδονιστή

                                         ...δεν θέλω ένα χλωμό απογευματάκι
                                         πίνοντας καφέ, θέλω την αστραφτερή
                                           και στιγμιαία λάμψη ενός κεραυνού
                                             μέσα στο βαθύ ατελείωτο σκότος
                                             που για ένα δευτερόλεπτο εκπόλωσης
                                             χρειάστηκαν αιώνες αργής πόλωσης...
                                          ...δεν θέλω ένα χλιαρό μούλιασμα
                                           στη θάλασσα , θέλω μια παρκαγιά
                                            ανελέητη σ'ένα οικισμό σε μια ξηρά
                                            δασώδη έκταση , θέλω σε μια ώρα
                                             να γίνει κάρβουνο ότι χρειάστηκε
                                             αιώνες να φυτρώσει και να χτιστεί.